Ben bu tabirin sanıldığı kadar kötü olduğunu düşünmüyorum.
Aksine işe yarar bir silah olarak görüyorum.
Bu tür kalıpların mizah yoluyla tabana yayılması bazı meseleleri kalıcı hale getiriyor. 17/25 aralık muhabbetinin unutulup gitmesini ben hala sindiremedim mesela.
Neyse ki "
bilal'e anlatır gibi anlatmak" gibi bir deyim icat ettik. 20 sene de geçse bu mizah kalıbı sayesinde bu olay hafızalarda yer edinecek.
Silivri soğuktur şimdi esprisinin de insanları sindirdiğini değil aksine kışkırttığını düşünüyorum.
Çünkü insanlar bu esprilerle eleştiriden geri durmuş olmuyorlar. Aksine neyle muhatap olduğumuzu çok net bir şekilde gözler önüne serip yapılabilecek en sert eleştiriyi yapıyorlar.
Mevcut iktidar zaten bir korku imparatorluğu kurmuş durumda. İnsanlar bu espriden dolayı korkmaya başlamadı, iktidarın korkutma politikasına mizah yoluyla karşı duruluyor.
Halkını sindirmeye çalışan insanların despotik uygulamalarını tiye alıyorlar.
Bir nevi düşmanı kendi silahıyla vurmak gibi, korkutma ve sindirme politikalarının mizahla yüzeyde tutularak kendilerinde uzun vadeli bir leke bırakılmış oluyor.
Bundan 20 sene sonra "silivri soğuktur şimdi" esprisi yapıldığında nasıl bir düzenle muhatap olduğumuz hatırlanıyor olacak. Dünyanın altını üstüne getirseler de kurdukları düzen peşlerini bırakmayacak.
İşte burası çok önemli: Kitleleri korku ile kontrol altına almaya çalışan iktidar yaptığı hiçbir şeyin unutulmayacağı korkusuyla yüzleşiyor bu şekilde.
"
beni bu virüs öldürmez beni senin bu düzenin öldürür" diyen tır şoförünün göz altına alınmasını bir gün herkes unutacak. Buraya bir örnek yazmaya çalışırken yeni örnekler getiremedim aklıma. Unutuyoruz çünkü.
Ama iktidarın nasıl bir sindirme politikası güttüğünü bu espriyle tüm zihinlere kazıyor insanlar.
Kontrolsüz gücü eline almış zorbalara karşı kısa vadede etkili çözümler bulmak çok zordur. Elimizdeki en büyük silah yaşananları unutmamaktır. Bu konuda en iyi materyal mizahtır.